Toen ik deze opmerking maakte, kreeg ik een vragende blik terug van ‘ja maar, hoezo niet?’
De lach die ‘spontaan’ op zijn gezicht verscheen was er een van het geforceerde soort. Eentje die waarschijnlijk in het verleden is ingeprent door pa of ma. ‘Lachen jongen, da’s leuk voor de foto.’
Met een spontane lach op de foto? Natuurlijk waarom niet. Ik ben voorstander, zolang het maar past bij de persoonlijkheid en wat deze wil uitdragen. Daarnaast heeft een lach op zich meerdere levels; van een vriendelijke glimlach tot een huig onthullende schaterlach. Overigens is de laatste waarschijnlijk het minst geschikt om te gebruiken als LinkedIn-profielfoto.
Een camera is slechts een stuk gereedschap om het juiste moment vast te leggen. Een écht portret is altijd het resultaat van de chemie tussen fotograaf en model. Die spontane lach komt dan vanzelf, of niet natuurlijk als het niet past bij de persoon.
Ons onderbewuste vormt heel snel een beeld van iemand door die profielfoto, en dan kan deze beter maar écht zijn. Pas dan zal deze meehelpen aan de activatie van je bezoekers.
De chemie tussen mij en Richard zorgde voor dit moment waarin hij zijn open persoonlijkheid laat zien met een échte spontane lach.